اصولا کتابی از نویسنده اندیشمند و شاعر خوش‌ذوق و شعرشناس و عرفان‌پژوه برجسته ، جناب دکتر محمد رضا شفیعی کدکنی، نیازی به معرفی و پیشنهاد شدن ندارد. مخاطبانی که قدر کار ایشان را بشناسند خوشبختانه همیشه آنقدر بوده‌اند و هستند که آثار ایشان به محض انتشار با استقبال مواجه و مکررا تجدید چاپ شود. تنها وجه پیشنهاد این کتاب این است که گمان کردم شاید برخی علاقمندان تاریخ اندیشه اسلامی در ایران و پژوهشگران مطالعات قرآنی و اسلامی و عرفانی بر اساس نام کتاب (زبان شعر در نثر صوفیه) و پژوهشهای استاد شفیعی کدکنی درباره شعر (آثار ارجمندی مانند موسیقی شعر و صور خیال در شعر فارسی) تصور کنند این کتاب صرفا در حوزه ادبیات قرار می‌گیرد و بخت خواندن کتاب و تامل درباره آن را از دست بدهند. این کتاب سرشار است از نکات خواندنی و تحلیل‌های تامل‌برانگیز، از ترجمه “لطیف” به عنوان نام خدا در متنی کهن به “بی‌چگونه” و معنای “بلا کیف” دادن آن به دیگر نامهای خدا گرفته تا مقایسه سبک تمثیلی عرفان خراسانی با سبک استعاری عرفان نظری ابن‌عربی و پیروان او و تا نظریه کلی و مشهور دکتر شفیعی کدکنی مبنی بر اینکه عرفان نگاه هنری به دین است.
زبان شعر در نثر صوفیه: درآمدی به سبک‌شناسی نگاه عرفانی
نوشته محمدرضا شفیعی کدکنی
انتشارات سخن