دیروز (سی‌ام بهمن‌ماه 1394) امبرتو اکو از دنیای ما رفت و به این ترتیب نام او گویی دلالت تازه‌ای یافت؛ پیشتر مدلول آن نام بیشتر شخصی بود در ایتالیا و حالا مدلولش به طور کامل شخصیتی است در تاریخ ادبیات و فلسفه. اکو از آن آدمهایی بود که در قاب‌ها و کادرها و قالب‌های معمول نمی‌گنجند و وجودشان یادآوری این نکته است که خوشبختانه جامعه بشری هیچ‌گاه از آدم‌های خلاق و از روشنفکران آگاه و هوشمند خالی نخواهد شد. قبلا کتاب “نام گل سرخ” او را بر روی “ما کم‌شماریم” پیشنهاد کرده بودم و یادداشت کوتاهی درباره او نوشته بودم. لینک همان پیشنهاد را دوباره اینجا می‌گذارم به امید روزی که در سلسله مقالات “در روشنایی تردید” به فصل مربوط به او برسم و بتوانم حتی‌المقدور حق او را ادا کنم: