دیوار چهارم “نوشته های شما” هم به لطف مهر و توجه تان پر شد (برای دیدن مطالب پیشین بنگرید به دیوار اول، دیوار دوم، دیوار سوم و دیوار چهارم) ؛ این دیوار پنجم است برای طرح نقد و نظرهایتان نه فقط به صورت خصوصی و برای نویسنده مطالب ” ما کم شماریم” که برای عموم مراجعه کنندگان به این وب سایت:
————–
…:
به بهانه یک جنجال، مثل همیشه عالی و چند جانبه، به دور از تعصب و دقیق
قلمتان مستدام
————–
محمود اسماعیل نیا:
با سلام و احترام
در مورد یادداشت خواندنی تان
با عنوان “به بهانه یک بیانیه، درباره چند چیز دیگر”
ضمن ابراز همدلی با کلیت بحث و ارج نهادن به نگاه منصفانه تان به موضوع
دو نکته به نظرم می رسد:
یکم- در باره تفاوت فارغ التحصیلان البرز و علوی فرموده اید که: “فرق علوی با البرز و امثال آن همینجاست. از آنها متخصصانی درآمده که موفق بوده‌اند اما غالبا درگیر جامعه‌شان نبوده‌اند. در حالی که تنها از یک کلاس مدرسه‌ی غیرسیاسی علوی رئیس مجلس (غلامعلی حداد عادل) و وزیر امور خارجه (کمال خرازی) و برجسته‌ترین چهره‌ی روشنفکری دینی (عبدالکریم سروش) درآمده است”.
به نظرم داوری در این مورد، خصوصاً با توجه به رخداد انقلاب اسلامی، نیازمند تامل بیشتر است. زیرا:
در ایران انقلابی رخ داد که اسلامی بود و برای اداره امور کشور در دوران پس از پیروزی نیازمند مدیران مسلمان و متعهد بود. امثال فارغ التحصیلان علوی ولو با پیشینه غیرسیاسی و حتی غیرانقلابی (مثلاً دلبستگی به انجمن حجتیه) بهترین نامزدهای این امر بودند و در عمل هم همین رخ داد.
حال باید دید به فرض عدم وقع انقلاب اسلامی در ایران (شرطی خلاف واقع)، فارغ التحصیلان این دو نوع مدرسه به چه کارهایی مشغول می شدند
و یا بررسی کرد که تا پیش از بهمن 1357 فارغ التحصیلان این دو نوع مدرسه به چه نوع کارهایی مشغول بودند.
دوم- در مورد این نکته درست که فرموده اید: مسئولان امور آموزش و پرورش در سالهای اولیه پس از پیروزی انقلاب اسلامی
“درک بسیطی از عدالت داشتند. می‌گفتند چون همه‌ی بچه‌ها نمی‌توانند چنان آموزشی داشته باشند پس هیچکس آن را نداشته باشد”.
ونیز رواج این فهم نادرست که:
” عدالت خراب کردن جایی که دارد به‌درستی رشد می‌کند نیست، عدالت دادن آزادی است برای اینکه افراد مختلف با انگیزه‌های گوناگون همه بتوانند فضاهایی در جهت رشد بسازند”
به نظرم در تحلیل موضوع، می باید به سهم آموزه های چپ (اعم از چپ مارکسیستی و چپ اسلامی) و نفوذ آن در تفکر مسئولان آن دوران هم اشاره کرد. البته این امر مختص مسئولان فرهنگ و آموزش نبوده و مسئولان سیاسی و اقتصادی و حتی قانونگذاران آن دوران را هم در بر می گیرد.
پایدار باشید و سرفراز
برای ارسال نظرها و نوشته ها لطفا روی لینک زیر کلیک کنید: